O Γουνιτσιώτης πιλότος Χρήστος Πάρης Χαρίτος
Ο Χρήστος είναι ένας μοναδικός πιλότος, παλικάρι της Γούνιτσας,
ο οποίος σήμερα 8 Νοεμβρίου 2023 γιορτή της αεροπορίας, με το F16-Ζεύς
"χόρευε" στον ουρανό της Λάρισας! Τον θαυμάσαμε
με κομμένη ανάσα και ρίγη συγκινήσεως. Εισήχθη στη Σχολή Ικάρων το 2006. Το 2012, τοποθετήθηκε στην
115ΠΜ/ΜΕΑΕ σε αεροσκάφη F-16 Block52+. Από το 2013 υπηρετεί στην
340 Μοίρα. Έχει, μέχρι σήμερα, περισσότερες από 1600 ώρες
πτήσης, από τις οποίες οι 1200 είναι σε αεροσκάφη F-16. Πριν
λίγες μέρες, στις 28 Οκτωβρίου συμμετέχοντας στην παρέλαση της
Θεσσαλονίκης μετά από εντυπωσιακούς ελιγμούς έστειλε και το
μήνυμα σε όλους
τους Έλληνες για την εθνική εορτή. Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα
voria.gr : «Μια
από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της μεγάλης στρατιωτικής
παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη
αναμφίβολα αποτελεί η διέλευση του μαχητικού αεροσκάφους της
Ομάδας Αεροπορικών Επιδείξεων Μεμονωμένου Αεροσκάφους F-16
«ΖΕΥΣ». Οι
απαιτητικοί και παράλληλα εντυπωσιακοί ελιγμοί, το πέταγμα σε
χαμηλό ύψος πάνω από τη θάλασσα και την στεριά και ο
εκκωφαντικός ήχος του μαχητικού F-16 Block52+ καθηλώνουν κάθε
χρόνο τους Θεσσαλονικείς.
Το μήνυμα δε του πιλότου μέσα από το πιλοτήριο
προκαλεί ρίγη συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας.
Φέτος στο cockpit του F-16 θα βρίσκεται ο
Ιπτάμενος επίδειξης της Ομάδας Αεροπορικών Επιδείξεων
Μεμονωμένου Αεροσκάφους σμηναγός (Ι) Χρήστος Πάρις Χαρίτος».
Η Γούνιτσα σε Ιστορικό Συνέδριο
Για πρώτη φορά έγινε ανακοίνωση της Γούνιτσας σε ιστορικό συνέδριο. Συγκεκριμένα η προϊσταμένη της Εφορίας Αρχαιοτήτων Νομού Λάρισας, κ. Σταυρούλα Σδρόλια, μίλησε το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016 στο 9ο Συνέδριο Λαρισαϊκών Σπουδών με θέμα «Οι εκκλησίες της Γούνιτσας». Το Συνέδριο διοργάνωσε ο Όμιλος Φίλων της Θεσσαλικής Ιστορίας, η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ο Δήμος Λαρισαίων. Η κ. Σταυρούλα Σδρόλια επισκέφτηκε πρόσφατα το χωριό μας, με συνεργάτες της, μελέτησε και αξιολόγησε τους παλιούς ναούς και τα συμπεράσματά της ανακοίνωσε στο συνέδριο. Το πρόγραμμα του 9ου Συνεδρίου Λαρισαϊκών Σπουδών σε pdf
Το πρώτο λεωφορείο, η θρυλική "Φαλκονέρα"
Ο Γιώργος Καούνας με τη γυναίκα του Βάγια, τα παιδιά του Αχιλλέα και Μπάμπη, και την ανιψιά του Ευαγγελία.
Ο σταθμός του λεωφορείου στη Λάρισα, ήταν στην οδό Μανωλάκη, στη διασταύρωση με την οδό Ηφαίστου, μπροστά από το καφενείο του Ζιώγα το οποίο ήταν τοπος συγκέντρωσης για τους Γουνιτσιώτες. Εκεί συγκέντρωναν τα ψώνια τους λίγα-λίγα και κατά το μεσημεράκι επιβιβάζονταν για το χωριό. Στο καφενείο αυτό εκτός από καφέ, αναψυκτικά και τσίπουρο μπορούσε κάποιος να απολαύσει και ένα κανταΐφι κορυφαίας τεχνικής, σπεσιαλιτέ του καταστήματος. Δίπλα από το καφενείο ήταν το εστιατόριο «Η Πίνδος». Κάθε χωριό είχε και ένα στέκι, ένα σημείο αναφοράς, όπου ο καθένας έβρισκε αυτόν που επιθυμούσε. Τα μεσημέρια της Τετάρτης, όταν το λεωφορείο επέστρεφε στο χωριό με επιβάτες γεμάτους ψώνια από το περίφημο «παζάρι της Τετάρτης», το βλέπαμε να ανηφορίζει σιγά-σιγά τον χωματόδρομο προς την πλατεία, αγκομαχώντας από το βάρος. Το εσωτερικό του ήταν ασφυκτικά γεμάτο, με πολλούς επιβάτες όρθιους και τα ψώνια μέχρι οροφής. Επειδή δε ο εσωτερικός χώρος δεν επαρκούσε τοποθετούνταν πολλά πράγματα εξωτερικά πάνω στην οροφή, στην ειδικά διαμορφωμένη σχάρα όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Και έβλεπες πάνω στη σχάρα τρουβάδες, καλάθια, τα πράσα να προεξέχουν απ' τα καλάθια, δισάκια, μπουριά (σωλήνες) για τις σόμπες, τσάντες ή βαλίτσες από κανέναν ταξιδιώτη, ενώ οι μικροί, για τους οποίους ο ερχομός του λεωφορείου ήταν ένα πολύ σημαντικό και χαρούμενο γεγονός, φώναζαν "έρχεται το λεφορείο, έρχεται το λεφορείο" και έτρεχαν από πίσω χωρίς να τους ενοχλούν οι σκόνες του, για να δουν και να ενημερωθούν ποιος έβγαινε απ΄ αυτό, αλλά και έχοντας την αγωνία για τα καλά που έφερνε από την πόλη, αν τύχαινε και ήταν ανάμεσα στους επιβάτες και ο πατέρας τους: μήλα, φιρίκια, πορτοκάλια, κάστανα, καρύδια, σύκα, σταφίδες, ξυλοκέρατα (χαρούπια) η γλυκιά λιχουδιά των μικρών, ενώ μάταια περίμεναν μήπως δουν και κανένα παιχνιδάκι. Όμως παιχνίδια έβλεπαν, κυρίως, στο ετήσιο παζάρι του Σεπτεμβρίου. Η "Φαλκονέρα" εκτός από ανθρώπους μετέφερε και ζώα για το παζάρι προς πώληση ή για τα σφαγεία! Οπότε μπορούμε λίγο να φαντασθούμε τι είχε να αντιμετωπίσει ο οδηγός, όταν μερικοί Γουνιτσιώτες το τραβούσαν στα άκρα και ήθελαν να ανεβάσουν στο λεωφορείο ακόμα και μοσχαρούλια. Ήρωας! Ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε υλικό για να δημοσιεύσουμε συγκεκριμένες ιστορίες. Παράκληση για συμμετοχή των επισκεπτών της ιστοσελίδας. Εδώ, αξίζει να αναφέρουμε τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η μετακίνηση των Γουνιτσιωτών προς τη Λάρισα πριν βγουν τα αυτοκίνητα. Οι νεώτεροι θα πάρουν μία ιδέα από αυτά που λέει ο γέρος Σταμουλάκης Γραμμένος και τα οποία αφηγήθηκε σε ηλικία 82 ετών, τον Δεκέμβριο του 1982: ...«Πηγαίναμε στο παζάρι, στη Λάρισα, αγοράζαμε φιρίκια, χαβούτσια (καρότα), ξυλοκέρατα (χαρούπια), κοκοτσέλια... Απ' αυτά φέρναμε στα παιδιά και τα ξεγελούσαμε. Έξω από το χωριό, βγαίναν οι πιτσιρίκοι και καρτερούσαν το γυρισμό μας από τη Λάρισα. Κι ήταν η χαρά τους να τους ανεβάζουμε στο γομάρι. Κατεβαίναμε εμείς και τους ανεβάζαμε στο σαμάρι μέχρι το σπίτι. -Ο δικός μου ο μπαμπάς, έρχεται; ρωτούσαν. -Πάει, δεν έρχεται, τους έλεγε ο μπάρμπα-Αντρέας. Παντρεύτηκε στη Λάρισα. Τον κοιτούσαν οι τσιόρδες με απορία! -Με το γάιδαρο πηγαίνατε στη Λάρισα; -Αμ, με το γάιδαρο βέβαια! Τότε γάιδαρος ίσον κούρσα. Αγοράζαμε καμιά οκά λάδι -δεκαπέντε μέρες πορεύαμε μ' αυτό- πετρέλαιο, σαπούνι, τίποτα φαγώσιμο. Κινούσαμε το πρωί, γυρίζαμε βράδυ. Κι αν είχε ρίξει και καμιά βροχή, να δεις χαμπάρια. Δρόμοι δεν υπήρχαν. Γέμιζε ο τόπος λάσπες. Βούλιαζαν, γλιστρούσαν τα γαϊδούρια μέσα στο σκοτάδι, έπεφτες κάτω και σ' ερχόταν η δουλειά κουτί»...
Τρεις Γουνιτσιώτες αθλητές με πανελλήνιες διακρίσεις
1) Μαρίνος Ευαγγελούλης, πρωταθλητής Ελλάδας στην Πυγμαχία Εφήβων. Αθλητής του Σωματείου Βαρέων Αθλημάτων Λάρισας. 2) Σίμος Μορβατίδης, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο το 1994 και το χάλκινο μετάλλιο το 1993, στους Πανελλήνιους Αγώνες Πυγμαχίας. 3) Ανέστης Παπαδόπουλος. κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Πανελλήνιους Αγώνες Πάλης.
Τις φωτογραφίες μας παραχώρησε ευγενικά ο κ. Γιώργος Στουκογεώργος, μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και περιέχονται στο βιβλίο του "Τα βαρέα αθλήματα όπως τα έζησα".
1) Μαρίνος Ευαγγελούλης, πρωταθλητής Ελλάδας στην Πυγμαχία Εφήβων. Αθλητής του Σωματείου Βαρέων Αθλημάτων Λάρισας.
2) Σίμος Μορβατίδης, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο το 1994 και το χάλκινο μετάλλιο το 1993, στους Πανελλήνιους Αγώνες Πυγμαχίας.
3) Ανέστης Παπαδόπουλος. κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Πανελλήνιους Αγώνες Πάλης.
Η ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΓΟΥΝΙΤΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ (26 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944 - 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014) Αναρτήθηκε: Σάββατο 26.7.2014
Παρόμοιες εικόνες εκτυλίχθηκαν εκείνη την ημέρα στη Γούνιτσα.
Στις 26 Ιουλίου 1944 οι Γερμανοί έκαψαν την Γούνιτσα και σκότωσαν έναν γέροντα, ο οποίος βρέθηκε αργότερα στο σπίτι του νεκρός με σημάδια ενός μαρτυρικού θανάτου. Ήταν τέτοιο το μένος των Γερμανών με το οποίο κατέστρεφαν το χωριό, ώστε εκτός από τον μοναδικό εναπομείναντα κάτοικο, σκότωσαν και όλα τα ζώα τα οποία δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να τα πάρουν μαζί τους φεύγοντας οι χωριανοί μας. Οι αχρείοι, κοντά στο στόμα των σκοτωμένων ζώων τοποθέτησαν ένα πιάτο με τροφή για να έχουνε να τρώνε!!! Επιστρέφοντας οι Γουνιτσιώτες, μετά από μερικές μέρες, στο χωριό, αντίκρισαν το αποτρόπαιο θέαμα του βασανισμένου και νεκρού γέροντα, το ολοσχερώς κατεστραμμένο χωριό και την θηριωδία των θανατωμένων ζώων, εκτός, βέβαια, των προβάτων τα οποία είχαν πάρει μαζί τους οι Γερμανοί. Σώθηκαν μόνο δύο οικίες και ο νερόμυλος, επειδή μάλλον τα μηχανήματά του ήταν γερμανικά. Το χρονικό:
Το πρωί της 26ης
Ιουλίου 1944, ένας Γερμανός στρατιώτης μιας μονάδας, η οποία έδρευε στην
περιοχή των Πλατανουλίων, ήρθε να μαζέψει τρόφιμα: αβγά, κοτόπουλα και ό,τι
άλλο μπορούσε να πάρει μαζί του, από τους κατοίκους της Γούνιτσας. Όμως,
κάποιοι θεώρησαν σωστό να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στη διοίκηση του
βουνού, η οποία έδρευε στη Μονή της Τσούμας (στην
ευρύτερη περιοχή του Δαμασίου), προς ανάκριση, όπου, όπως
λέγεται, αφέθηκε αργότερα ελεύθερος. Επειδή αργούσε να επιστρέψει στη βάση
του, ήρθαν Γερμανοί συνάδελφοί του προς αναζήτησή του και από την απέναντι
πλευρά του ποταμού φώναζαν όπως αφηγούνται οι παλαιότεροι: Ένας γέρος Γουνιτσιώτης μας αφηγείται: «Στις 26 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί μας έκαψαν το χωριό. -Γιατί έγινε αυτό; -Επειδή 3-4 άτομα από τους οποίους οι 2 δεν ήταν από το χωριό μας, έπιασαν ένα Γερμανό που είχε έρθει, για να μαζέψει αβγά και κοτόπουλα. Ήρθε μετά ένα γερμανικό απόσπασμα, τον έψαξαν εδώ κι εκεί και δεν τον βρήκαν. Πήγαν στο κάτω χωριό και τους είπαν ότι τον έπιασαν στο πάνω χωριό. Το μετέφεραν αυτό στη διοίκησή τους και αυτή έδωσε εντολή να κάψουν το χωριό. Ξαναήρθαν και τα σμπαράλιασαν όλα. Τα έκαψαν! Εμείς καταλάβαμε ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο, ίσως και κάποιοι να το πληροφορήθηκαν. Έτσι όλοι οι χωριανοί προλάβαμε και φύγαμε. Άλλος πήγε στη Ραχούλα, άλλος στο Δαμάσι, άλλος στο Τζουρμακλί (Αγίους Αναργύρους). Όπου είχαν κανένα συγγενή, πήγαιναν και τρύπωναν. -Πότε ξαναγυρίσατε; -Μετά από ένα ενάμισι μήνα. Γυρίσαμε και δεν βρήκαμε τίποτα όρθιο, εκτός από δύο σπίτια …Δύστυχα χρόνια! Κατοχή και πείνα! Πέθανε κόσμος τότε...». Η δημοσίευση αυτή γίνεται, διότι υπάρχουν κάποια γεγονότα τα οποία πρέπει να τα γνωρίζουμε. Να θυμηθούμε και να διδαχθούμε. Όχι, βέβαια, να αναζωπυρώσουμε το μίσος μεταξύ των λαών, αλλά και να μη λησμονήσουμε την ιστορία. Η φιλία των λαών δεν πρέπει να στηρίζεται στη λήθη, αλλά στην αναγνώριση των λαθών και των βιαιοτήτων, για να μην παριστάνουν τους πολιτισμένους οι απόγονοι των ειδεχθών εγκληματιών και μας υβρίζουν ανερυθρίαστα.
Η "ΤΟΥΡΚΙΚΗ" ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΓΟΥΝΙΤΣΑΣ
Στις 5 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, για την απελευθέρωση των υπόλοιπων περιοχών της χώρας, οι οποίες παρέμειναν ακόμη υπό τον οθωμανικό ζυγό.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, στο οποίο δημοσιεύεται και μία φωτογραφία της τουρκικής γέφυρας της Γούνιτσας, την 5 Οκτωβρίου 1912.
Η φωτογραφία της γέφυρας στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, την 5η Οκτωβρίου 1912.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ΕΜΠΡΟΣ", το οποίο αναφέρεται στα γεγονότα της πρώτης ημέρας του πολέμου, δημοσιεύεται μία φωτογραφία της τουρκικής γέφυρας της Γούνιτσας με τον τίτλο: «Η γέφυρα της Γουνίτσης επί του Πηνειού, την οποίαν απεπειράθησαν προχθές να καταστρέψουν οι Τούρκοι φεύγοντες εκ των συνόρων». Η Θεσσαλία, εκτός από τις περιοχές της Ελασσόνας και της Δεσκάτης, είχε ελευθερωθεί το 1881, οπότε απελευθερώθηκε και το χωριό μας. Με τη χάραξη των συνόρων του 1881, η μεθοριακή γραμμή περνούσε βορείως του Πηνειού, αλλά υπήρχαν για τους Τούρκους 4 αμφισβητούμενα σημεία: Κριτήρι, Νεζερός (Καλλιπεύκη), Γούνιτσα και Καραλή Δερβένι (Κάτω Αιγάνη). Σχετικά με τη Γούνιτσα, φαίνεται ότι οι Τούρκοι επεδίωκαν την κατοχή εδάφους νοτίως του Πηνειού. Μετά την ήττα της Ελλάδας στον ατυχή πόλεμο του 1897, οι Τούρκοι απέσπασαν τα αμφισβητούμενα αυτά σημεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της Γούνιτσας (η χρωματισμένη περιοχή στον χάρτη). Έτσι πέτυχαν τον στόχο τους, ο οποίος ήταν η απόκτηση πρόσβασης στην νότια πλευρά του Πηνειού. Αμέσως, μετά τη χάραξη των συνόρων, κατασκεύασαν την εν λόγω γέφυρα, η οποία έκτοτε ονομάζεται τουρκική, διότι κατασκευάστηκε από τους Τούρκους σε "τουρκικό" έδαφος. Η κατασκευή της άρχισε το 1901 και τελείωσε το 1906. (βλέπε: κατασκευή της γέφυρας και παράδοση γέφυρας). Μετά την μερική τροποποίηση της ελληνοτουρκικής μεθορίου το 1897, η Γούνιτσα, ως παραμεθόριος, απέκτησε στρατηγική σημασία. Τότε κατασκευάστηκαν και τα κοντινά στο χωριό μας φυλάκια: α) η ονομαζόμενη Καζάρμα πάνω στο βουνό Πάτωμα (τουρκικό), β) ο μεθοριακός σταθμός Λούτζια (ελληνικός), ο οποίος πήρε το όνομά του από την κοντινή ομώνυμη πηγή και γ) οι υπόγειες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο ύψωμα (πρόχωμα) Βασιλιάς (ελληνικό). Ευχαριστούμε τον συλλέκτη Αθανάσιο Μπετχαβέ, για την παραχώρηση ενός φωτοαντιγράφου του δημοσιεύματος της εφημερίδας Εμπρός (5 Οκτωβρίου 1912). 1912).
Χάρτης με την μεθοριακή γραμμή του 1881 και του 1897
Η είσοδος των ελληνικών υπόγειων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στο ύψωμα (πρόχωμα) Βασιλιάς
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΓΟΥΝΙΤΣΑΣ Σάββατο 31 Μαρτίου 2013
Αεροφωτογραφία του χωριού με σημειωμένη τη θέση του παλιού διδακτηρίου.
Α.Ε. ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΑΣ 18 Οκτωβρίου 2012
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012 «Φίλοι του αλόγου και της φύσης» επισκέφθηκαν σήμερα το χωριό μας.
ΝΕΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ 14 Σεπτεμβρίου 2012
|